Η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, εκφράζεται ακριβώς έτσι: με ένα ταμείο κοινωνικής στήριξης για την Ελλάδα σήμερα, αμέσως!

Χωρίς ομοσπονδοποίηση, σε τριάντα χρόνια καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα ανήκει στους G8 του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ

State of the European Union 2012 ©www.greens-efa.eu - μτφ., παρουσίαση από την Προοδευτική Πολιτική   Κύριε πρόεδρε, θα ήθελα να ξεκινήσω με μια εισαγωγική παρατήρηση προς τον κ. Μπαρόζο (Barroso): μιλάτε για κρίσεις . Μην ξεχνάτε όμως την οικολογική κρίση, που δεν την συμπεριλάβατε όταν απαριθμούσατε τις σημερινές κρίσεις. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Στην σημερινή πολλαπλή κρίση που περνάμε, η οικολογική κρίση ανήκει στις πλέον σημαντικές, μαζί με την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση και την δημοκρατική κρίση. Όταν διορθώσετε την ομιλία σας να το προσέξετε αυτό. Δεύτερον, κ. Μπαρόζο είπατε πως «χρειαζόμαστε καινούργιο τρόπο σκέψης», «χρειαζόμαστε νέα κατεύθυνση». Πράγματι, αλλά η καινούργια κατεύθυνση χρειάζεται κάτι άλλο: μια πυξίδα. Προς ποια κατεύθυνση θέλετε να πάμε; Κι εδώ είναι που η αντιπαράθεση μεταξύ Φιλίπ (PhilippeLamberts) και Γκι (Guy Verhofstadt) έχει ενδιαφέρον. Χρειάζεται να επιδείξουμε λιγάκι ειλικρίνεια. Συμφωνώ με τον Γκι όταν λέει πως το συμβούλιο και οι κυβερνήσεις δεν κατόρθωσαν να δώσουν απαντήσεις στην κρίση. Μπερδεύτηκαν: θα βοηθήσουμε την Ελλάδα, λίγο, πολύ, καθόλου, με πάθος, μέχρι τρέλας...  Ουδέποτε γνωρίζαμε ποια ήταν η πραγματική στάση των κυβερνήσεων... Ακόμα και σήμερα, δεν την γνωρίζουμε! Οπότε υπήρξε ανικανότητα του συμβουλίου, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, Γκι, υπάρχει επίσης ανικανότητα αυτού του κοινοβουλίου. Υπάρχει η ανικανότητα των ευρωπαϊκών θεσμών. Όταν αυτό το κοινοβούλιο δεν κατόρθωσε ούτε καν να ψηφίσει για τις επόμενες ευρωεκλογές τα υπερεθνικά ψηφοδέλτια, αποδεικνύεται περίτρανα πως αυτό το σώμα δεν ήρθη στο απαιτούμενο ύψος των περιστάσεων! Ας ξαναδούμε όμως την πυξίδα: εγώ είμαι πεπεισμένος πως σήμερα είναι αναγκαία η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Και δεν συμφωνώ με αυτή την διατύπωση του Ζακ Ντελόρ (Jacques Delors) που επαναλάβατε περί «ομοσπονδίας των εθνών-κρατών».  Ναι, μας χρειάζεται μια υπερεθνική Ευρώπη, αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι απλά μια ομοσπονδία κρατών. Αυτό είναι που έχει αλλάξει στην Ευρώπη!  Ασφαλώς στη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και τα κράτη θα παίζουν σημαντικό ρόλο, σε μια γερουσία, σε ένα δεύτερο νομοθετικό σώμα.  Αλλά αυτό που πλέον δεν είναι δυνατό είναι να έχουμε ένα συμβούλιο που ασκεί ταυτόχρονα την εκτελεστική και την νομοθετική εξουσία. Δεν είναι πλέον δυνατό!  Ο Μοντεσκιέ (Montesquieu) θα στριφογυρίζει στον τάφο του.  Ο νομοθέτης δεν μπορεί α ασκεί εκτελεστική εξουσία, ούτε η εκτελεστική εξουσία να νομοθετεί!  Αυτό πρέπει να το πούμε, αλλιώς δεν οδηγούμεθα πουθενά! Ας πούμε πάντως πως συμφωνήσαμε σε αυτή την πυξίδα κι ας μιλήσουμε περί ομοσπονδοποίησης. Αναφερθήκατε στον προϋπολογισμό κ. Μπαρόζο. Έχετε δίκιο.  Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Θα ήθελα να δώσω μια πληροφορία, σε όσους δεν τη γνωρίζουν ακόμα σε αυτό το κοινοβούλιο. Όταν δημιουργήθηκε ο προϋπολογισμός των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1932 από τον Ρούσβελτ (Roosevelt), αντιπροσώπευε το 1% του αμερικανικού ΑΕΠ. Το 1945, έφτασε το 7% του ΑΕΠ και το 2012 είναι 23% του αμερικανικού ΑΕΠ.  Εφόσον ο προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) παραμένει στο 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, ε, λοιπόν δεν θα μπορούμε να έχουμε άξια λόγου ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική! Δεν πάει άλλο! Αυτό θα πει πως στα πέντε επόμενα χρόνια ο προϋπολογισμός της ΕΕ θα πρέπει να έχει φτάσει από το 1% στο 5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ.  Ιδού τα πραγματικά ζητήματα διαπραγμάτευσης με τα κράτη-έθνη. Κι αυτός ο προϋπολογισμός, οφείλει να χρηματοδοτείται από ιδίους πόρους. Ασφαλώς και η οικοδόμηση της Ευρώπης δεν μπορεί να ανατεθεί στους προϋπολογισμούς των κρατών, που δεν είναι παρά η οργάνωση των εθνικιστικών εγωισμών. Να προσθέσω κάτι ακόμα, πολύ απλό.  Αναφερθήκατε κ. Μπαρόζο στην «ευελισφάλεια».  Φυσικά, είναι σωστό!  Ευελιξία στην αγορά εργασίας από τη μια, υπό τον όρο της ασφάλειας για όσους εργάζονται.  Αλλά πάρτε μια χώρα σαν την Ελλάδα.  Μια χώρα με την ανεργία σε απίστευτο ύψος. Νομίζετε πως αν οργανώσουμε σήμερα την «ευελιξφάλεια» στην ελληνική αγορά εργασίας, όπως θέλουμε να τους την επιβάλλουμε κι έχουμε δίκιο, νομίζετε πως είναι οι Έλληνες σήμερα εις θέση να χρηματοδοτήσουν την κοινωνική ασφάλεια στην αγορά εργασίας τους;  Αν επιθυμούμε σήμερα την «ευελιξφάλεια» για ορισμένα φτωχά κράτη, είτε την Ελλάδα, είτε την Ισπανία, είτε την Ιταλία ή άλλα κράτη που είναι βυθισμένα στην ανεργία, δεν είναι δυνατό παρά να το κάνουμε με την βοήθεια στην χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης ακριβώς από τον προϋπολογισμό της ΕΕ.Αν δεν το κάνουμε, ούτε εμείς θα τα βγάλουμε πέρα, ούτε κι εκείνοι!  Αν όμως επιθυμείτε να υπάρξει ένα πραγματικό κοινωνικό συμβόλαιο που θα αναδεικνύει την αξία της Ευρώπης, όπως το κάνει ο προϋπολογισμός των ΗΠΑ για ορισμένες πολιτείες, που ακριβώς δεν μπορούν αλλιώς να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο κοινωνικής εξασφάλισης, ε, με 1%, ακόμα και με τις προτάσεις της «ευρωπαϊκής επιτροπής» (Κομισιόν), δεν θα τα καταφέρουμε! Ώστε λοιπόν η πυξίδα μας σήμερα, η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, εκφράζεται ακριβώς έτσι:με ένα ταμείο κοινωνικής στήριξης για την Ελλάδα σήμερα, αμέσως!  Και να πούμε, επιτέλους, την αλήθεια στην Ελλάδα!  Η αλήθεια είναι η εξής: οι πολιτικές λιτότητας μπορούν να συνεχιστούν αλλά είναι πια βέβαιο πως φυσικά και απαιτείται χρονική επιμήκυνση της εξέλιξης του προγράμματος για την Ελλάδα! Φυσικά και θα χρειαστεί να δώσουμε χρήματα για την Ελλάδα!  Δεν είναι πλέον ανεκτό μια γυναίκα που εργάζεται με μερική απασχόληση σε ένα σούπερ-μάρκετ στην Ελλάδα να κερδίζει 150 ευρώ! Και θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα, αγαπητοί συνάδερφοι.  Σήμερα, η ελληνική ακροδεξιά πηγαίνει πόρτα-πόρτα, δίνοντας 20 ευρώ, 30 ευρώ στις οικογένειες. Όταν κερδίζετε 150 ευρώ, τα 20 ή τα 30 είναι πολλά χρήματα! Κάνει ό,τι κάνουν αλλού οι ισλαμιστές...  Είναι δυνατό η Ευρωπαϊκή Ένωση να μην μπορεί, μέσα σε αυτές τις συνθήκες κρίσης, να δώσει κι εκείνη από τη μεριά της ένα κοινωνικό ταμείο ώστε να απαλυνθεί η κρίση σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, ώστε οι Έλληνες πολίτες να στρέψουν ξανά το βλέμμα προς την Ευρώπη και να εγκαταλείψουν την άκρα δεξιά;  Δείτε τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας! Τελειώνω λέγοντας πως η πυξίδα είναι πολύ απλή: περισσότερες δυνατότητες παρέμβασης για την ΕΕ, άξιος λόγου προϋπολογισμός της ΕΕ, ένα κοινωνικό ταμείο για την ελάφρυνση της κρίσης στα παραπαίοντα κράτη-μέλη, και φυσικά, μαζί με τις προτάσεις που έγιναν από τον Γκι και άλλους θα κατορθώσουμε να επιστρέψει η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών προς την Ευρώπη... Δευτερολογία-απάντηση σε παρατήρηση Βρετανού ευρωσκεπτικιστή βουλευτή κατά της ευρωπαϊκής ομοσπονδοποίησης Κ. Κόμη (William -the earl of- Dartmouth), γιατί δεν μπορείτε να κατανοήσετε πως ο καιρός των ευγενών πέρασε; Δεν είστε η λύση για τα προβλήματα της δημοκρατίας!  Δεν μπορείτε να κατανοήσετε πως βρισκόμαστε σε μια εποχή που σε τριάντα χρόνια κανένα από τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη, ούτε η Μεγάλη Βρετανία, ούτε η Γερμανία, δεν θα ανήκουν στις οκτώ ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου; Καταλάβετε επιτέλους πως οι καιροί αλλάζουν!  Μπορείτε να γράψετε ποιήματα γι' αυτό, να θρηνείτε, κατανοώ γιατί ένας κόμης να θλίβεται από αυτές τις εξελίξεις, αλλά αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου. Δεν μπορείτε όμως, κ. κόμη, να κατανοήσετε τον σύγχρονο κόσμο... O Daniel Cohn-Bendit είναι συμπρόεδρος της ομάδας των «πράσινων» στο ΕΚ